यतिबेला
पशुपतिको बुढो साढेझैँ
उत्तानो टाङ पल्टाएर
झोल्लिएको अण्डकोस असरल्लै छोडेर भुइँमा
मस्तराम घुरिरहेको छ –
सिहदरबारको सुइखुट्टे स्याल ।
यतिबेला
पशुपतिको रोगी बादरझैँ
खुइलिन बाकी आफ्नै शरीरका केही रौ
देखाएर दुनियाँलाई
मजासङ्ग
कन्याउदै आफ्नो लुते गुप्ताङ्ग
घाम तापिरहेको छ –
बालुवाटारको बोक्सी बिरालो ।
यतिबेला
षड्यन्त्रपुर्वक मारिएको
आफ्नै भुतपुर्व घोषित लोग्नेमानिसको
अगति परेको अशान्त आत्मा
काचो वायुको रूपमा
अचानक भड्किएर दुख दिन थालेपछि
अधैर्य भई जोखना हेराउदा – हेराउदै
आफैं हल्लिरहेको छ – रोयल धामीझाक्रीसङ्गै
श्रीपेचमात्रै लगाउन बाकी रहेको
शीतल निवासको साईदुवा छेपारो ।
यतिबेला
मलाई मन लागिरहेको छ –
समृद्धिको दिवास्वप्न राग अलापेर कहिल्यै नथाक्ने
यो शताब्दीकै महाअल्छी
दीर्घरोगी मान्छेको
दुइटै जिभ्रो थुतेर मिल्क्याइदिन ।
यतिबेला
न्याय र अन्याय छुट्याएर हेर्ने
स्वयम्भूको दुवै आँखामा
बाधिदिएको छ कसैले – गान्धारीपट्टी
र त आफैसङ्ग लाज मानेर
मुख छोपेर बसिरहेको छ – वर्तमान समय ।
यतिबेला
इमानजमान र नैतिकतासङ्गै
बुद्धिविवेक बाकी नरहेको
तीतो तर सत्य कुरा
प्रमाणित भएपछि
मृत्युले समेत नपत्याएकै कारण
ज्युदो लास भएरै
अहिलेसम्म बाचिरहेको –
यो देशको दीर्घरोगी बुढो शासक
भएको छ – नीरो
र आफैंमा निमग्न भएर
बजाइरहेको छ – अराजक बासुरी ।
मिलन समीर , करादीखोला , स्याङ्जा
